Zlatan Ibrahimovic hazita jaio zen. Handitsu. “Txikitan inguruko mutikoak hankapean ibiltzea gustuko nuen”, esan zuen behin PSGko aurrelariak. Bere ibilbide profesionalean inguruak baldintzatzeko joera erakutsi du. Futbolari aparta da, ikusgarria, baina hainbatetan jokaera itsusia azaldu izan du, taldekideren bat lehiakide bihurtzeraino. Futbola ez da lehiaketa indibiduala. Baina txikitatik bakarlari izatea erabaki zuen suediarrak. Hark jartzen ditu arauak.

Leo Messik aurrera jarraitzen du; partida guztietan Messi izaten (hori da zailena), baina futbola lasterketa indibidual bihurtu zale direnek itzal zuri bat sortu dute, berez handia dena, itzal izateko beharrik gabe. Atleta kutsua duen futbolaria: Cristiano Ronaldo, noski.

Bartzelonaren armonia Robocop itxurako jokalariekin zapuztu nahi omen dute Madril aldean. Hango zaleak bestelako jokora ohituta dauden arren: Butragueñoren belaunaldia datorkit gogora. Emaitza txarrak leuntzeko botika zaharra da fitxaketen errotari eragitea, eta hori abian jarri du Real Madrilen inguruak. Zalaparta.

Aste honetarako beste futbolari-atleta baten balentriak jorratzea pentsatu, eta, ustekabean, Castellanako erakusleihoan ageri. Marka da gero! Gareth Bale, nola ez. Mutil prestua, abiadura bizikoa: bakarrekoa, CR bezala. Joan zen ostegunean, White Hart Lanen, Lyonen aurka Tottenhamen bi golak erdietsi zituen, faltaz. Cristianoren trazako jaurtiketa dauka: gogorra, asma ezina. Baloiak kontrola galtzen du haien zartakoekin, eta atezainak autokontrola.

Bale fitxatu nahi omen dute zuriek. Kirolean eskolako beste lagunen aurretik oso nabarmen ibiltzen zen gaztea. Inor baino bizkorragoa, inor baino bortitzagoa, inor baino trebeagoa. Horregatik, aldea hain handia izan ez zedin, futbolean hankarik onenarekin baloia ukitzea galarazi zion soinketako irakasleak, baina hala ere, onena izaten jarraitzen zuen Gareth Balek. Naturaltasun osoz. Ikasgai polita atera zuen orduan: eskuina landu, ezkerraren pare iritsi ahal izateko. Inteligentzia.

Aaron Lennon taldekidea alde batera utzita, Gareth Bale eta Theo Walcott dira, beharbada, Premier Leagueko jokalaririk bizkorrenak. Lagun-minak. Elkarrekin aritu ziren Southamptonen. Walcott Arsenalera joan zen gero, eta Bale Tottenhamera. Theok gorabehera gehiago izan ditu; Garethen bideak zuzena dirudi. Zuzena sakontasunean; eragingarriagoa baloiarekin. Ez da aurrelaria baina golak noiznahi egiten ditu; ez da erdilaria baina erditik jotzen du; ez da atzelaria, nahiz eta lehen atzetik hasten zen. Espiritu askea da zelaian, elektroi bat. Abian jartzen denean 400 metro hesietako haize bolada dirudi.

Gareth Bale bolo-bolo dabil orain. Intimitatean Ryan Giggs herrikidea da bere betiko idoloa; taldekide izateko jokalari bat aukeratzekotan, “Zidane” erantzun zuen behin; duela bi urte “Messi da munduko onena”, zioen ezbairik gabe, “nor bestela”. Eta orain zuri agertu da, “Cristiano da onena” adieraziz. Futbol profesionala abiadura handiko trena bezalakoa da.