Zer pentsatuko ote du jokalariak Bartzelonan jokatu behar duen egunean, bezperan edo astean? Gauza asko pasatuko zaizkio burutik, baina matraka handiena emango diona hauxe izango da, ziurrenik: “Ezinezkoa da han irabaztea. Ezustea litzateke irabaztea”. Gogorra da hori onartzea, baina egiaren osotasuna baino ez da: gaur-gaurkoz, (ia) ezinezkoa da Bartzelonari Bartzelonan irabaztea.

(ia) horrek ematen du itxaropena, ematen du lanerako grina, ematen du borondatea saiatzeko. Dena baita posible. Baina… Athletic izan edo Ligako beste edozein talde izan (Real Madril kenduta, eta ez beti), Camp Nourako bisita parentesia da egutegian. Joan, jokatu eta etxera. Belarriak beheraino jaitsita ia seguru.

Bielsak esan du “gu izatea” dela helburua. Alegia: baloia, presioa, bertikaltasuna, abiadura, bizitasuna, mugimendu etengabeak… Baina aurrean Bartzelona: munduko baloi guzti-guztien jabe egin dena, aurkariari baloia ikusten ere uzten  ez diona, kontrarioak itotzen dituena presio lazgarriarekin… Jarri bi “gu” horiek parean, eta hasi pentsatzen gaur Athleticek irabazteko aukerak dituela.

Nahiago nuke erabat oker egotea eta ezustea izatea, parentesia parentesi ez izatea, baina…